Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Eμείς


..Toν τελευταίο καιρό τρέχουμε πολύ.. πάρα πολύ!!
Ξέρω πως είναι ευχάριστα τρεχάματα αλλά μου λείπουμε «εμείς»
Μένουμε μαζί, περνάμε υπέροχα ..αλλά δεν προλαβαίνουμε να συμπεριφερθούμε όπως μόνο «εμείς» ξέρουμε..
Μου λείπουν μικρά καθημερινά πράγματα, που για άλλους μπορεί να είναι τίποτα, αλλά για μένα είναι τα πάντα..
Θέλω ένα απόγευμα να έρθεις να με πάρεις από το σπίτι για να πάμε βαλτίτσα, να μου κάνεις αναπάντητη όταν θα φτάσεις στο φανάρι για να κατέβω.. Μόλις στρίψεις στη γωνία, να μου παίξεις τα φώτα για να μου δείξεις πόσο πολύ σου αρέσω και σήμερα. Να μπω στο αυτοκίνητο, να σου μουρμουρίσω που καθυστέρησες και να μου πεις πως δεν φταις εσύ αλλά το φανάρι που είχε κίνηση, ή ο Πέτρος που σε πήρε τηλέφωνο λίγο πριν φύγεις και σε καθυστέρησε.. Μετά να μου σκάσεις ένα φιλί (ανάλογα με το πόσο καθυστέρησες) να με ρωτήσεις που πάμε και να σου πω «όπου θες»..
Να καταλήξουμε στον Πρ. Ηλία με μια μπυρίτσα εσύ, και ένα Bacardi breezer με γεύση καρπούζι εγώ , να χαζεύουμε τη θέα και να χαιρόμαστε που «εμείς» δεν είμαστε σαν τους άλλους, που είναι κολλημένοι στην κίνηση της Καστέλας και πήζουν μέχρι να βρουν να παρκάρουν!!
Θυμάσαι;; Πάντα πηγαίναμε εκεί όταν θέλαμε να πάρουμε μια απόφαση. Εκεί πηγαίναμε με τα Auto Τρίτη, για να αποφασίσουμε τι αυτοκίνητο θα πάρω, εκεί με τις Διακοπές για να αποφασίσουμε ποιο νησάκι θα μας φιλοξενήσει το καλοκαίρι, εκεί για να αποφασίσουμε πού θα μείνουμε και πότε θα παντρευτούμε, εκεί για να καταλήξουμε αν τελικά θα ρίξουμε εκείνο τον τοίχο ή όχι…Όλα εκεί, πάντα εκεί..
Μετά, να βγούμε από το αυτοκίνητο, να σταθούμε στα κάγκελα και να με πάρεις αγκαλιά… Λατρεύω τις αγκαλιές σου..
Να μου πεις κάτι , να γελάσω δυνατά, και εσύ να με μαλώσεις επειδή ενοχλούμε το διπλανό ζευγαράκι που ερωτοτροπεί μέσα στο αυτοκίνητο…
Πόσο καιρό έχουμε να το κάνουμε και εμείς αυτό;; Τώρα πια, η άνεση του σπιτιού, μας έχει στερήσει εκείνα τα πονηρά ραντεβού, στο πίσω κάθισμα του μικρού αυτοκινήτου σου.. Και αυτά μου λείπουν..
Αργά το βράδυ να με αφήσεις έξω από το σπίτι, με ένα τρυφερό φιλί και να περιμένεις μέχρι να γυρίσω το κλειδί της πόρτας.. Να σου πω «Θα σε πάρω το πρωί» να μου κλείσεις το μάτι, και να φύγεις….

4 σχόλια:

  1. Τι ωραία που μας έφτιαξες πάλι..

    Αχ μέσα στο αμάξι..

    Αχ..τα φιλιά για καληνύχτες..

    Αχ...

    Κι εμένα μου λείπουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μέσα στο αμάξι...
    Τότε νομίζαμε πως το άγχος για να μη μας πιάσουν, να μη μας δουν, ήταν μεγαλύτερο απο την απόλαυση..
    Έλα που δεν ήταν έτσι...Αυτό το άγχος του έδινε μια νοστιμια...άλλο πράγμα..
    Να ΄μαστε καλά, ελαφρώς πιο χαλαροι και να τα ξαναδοκιμάσουμε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μέσα στην πολυπλοκότητα του χρόνου
    ξέκλεψε χρόνο για να ζήσετε πάλι το εγώ κι εσύ

    Το εμείς

    Κι όλα θα ξαναγίνουν όπως πριν.Ακόμα κι αν αλλάζουμε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Αnima μου,
    Θα βρούμε τρόπο να κάνουμε ενα νέο πανέμορφο "εμείς" βασισμένο στα νέα δεδομένα..Μπορεί να μην έρχεται να με παίρνει για να πάμε βόλτα, αλλα σίγουρα είναι μια νέα εμπειρία το να ξεκινάμε μαζί απο το σπίτι..Θα γευτούμε τα "πολυ" καλά της συγκατοίκησης..
    Είμαι σίγουρη πως όλα θα πάνε παραμυθένια.Το ίδιο εύχομαι και σε σένα ..
    Καλωσόρισες στον κόσμο μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παραμυθάκια