Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Τάνια Τσανακλίδου - Χαρταετός

Αυτές τις μέρες δέν έχω όρεξη για λόγια..

Δεν μπορούν να περιγράψουν όλα αυτά που σκέφτομαι.

Θα αφήσω λοιπόν μια λατρεμένη φωνή να μας ταξιδέψει..





Έσβησαν τα όνειρα, έσβησαν
έγινε πρωί
άνοιξε την πόρτα, άνοιξε
ήλιος να με δει

Ήρθες και στο δρόμο μου
φώτισε ο ουρανός
να η καρδιά μου πέταξε
κόκκινος χαρταετός

Σ' έχω ανάγκη σαν παιδί
μη μ' αφήσεις να γυρίσω εκεί
στον εαυτό μου στη σιωπή
κρύα θάλασσα έρημο νησί


Άψυχα κορμιά στα χέρια μου
άχρηστα κλειδιά
δε μου μένει τίποτα
τίποτα δε μου φτάνει πια

Έλα ας περπατήσουμε
μακριά απ' το θόρυβο
τις πληγές να κλείσουμε
έχουμε όλο τον καιρό


Σ' έχω ανάγκη σαν παιδί...

6 σχόλια:

  1. Να το φωνάζεις.Κάθε μέρα και πιο δυνατά

    Όπως κάνουν τα παιδιά...

    Φιλί καλησπέρας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στις σχέσεις μου (φιλικές κι ερωτικές) ήμουν και έιμαι ενα παιδι..
    Ζητάω πάντα αγκαλιες(δίνω το βασίλειο μου για μια αγκαλιά), και χάδια και φιλιά..και...και...Δεν σκοπεύω να μεγαλώσω ποτε..Το ίδιο να κάνεις και εσυ..
    Φιλί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μα δεν ξέρω να κάνω και τίποτα άλλο

    Κι ας μεγάλωσα...

    Φιλιά πολλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το οτι βρεθήκαμε εδω...
    Χαίρομαι που υπάρχουμε..
    Πραγματικά πιστεύω πως εμεις, τα μικρα - μεγάλα παιδιά κάνουμε τη ζωη ομορφότερη..
    Φιλιά και αγκαλιές..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. μη μ' αφήσεις να γυρίσω εκεί
    στον εαυτό μου στη σιωπή.


    Σιωπώ.. γιατί τα λόγια με κούρασαν.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. To θέμα είναι για πόσο θα αντέξουμε στη σιωπή!!

    Την καλημέρα μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παραμυθάκια