Δευτέρα 30 Σεπτεμβρίου 2013

Ο δικός μου ωκεανός!!



Αρκετούς μήνες πριν είχα την ανάγκη να ξεκλέψω λίγο χρόνο για ένα φωτογραφικό περίπατο...

Άργησα αλλά τα κατάφερα..
Τί και αν δεν πάτησα το pause,τί και αν δεν ήμουν μόνη, τί και αν αντί για τα starακια μου φορούσα τα καινούρια μου αθλητικά..Εγώ τα κατάφερα..
Πήγα σε ένα πολύ αγαπημένο μου μέρος..
Χώθηκα μέσα στα δέντρα και τα μονοπάτια, και πάτησα πολλά κλικ...
Όχι όσα θα ήθελα, αλλά σίγουρα ήταν αρκετά για να έχω κάτι(ακόμα) να χαζεύω στην επιστροφή...
Αργά το βράδυ έκατσα στον υπολογιστή και είδα τα καλούδια μου... Ανάμεσα στις πολλές άλλες, υπήρχε και μια φωτό δική μας..Την έκανα φόντο στον υπολογιστή, και συνέχισα να χαζεύω τις υπόλοιπες..

Κάθε φορά που έκανα minimize, το βλέμμα μου κολλούσε σε αυτή τη μια φωτό...σε αυτά τα υπέροχα ματάκια και στα διάπλατα χαμόγελά μας..Αυτό έγινε πέντε - έξι φορές μέχρι να καταλάβω πως συνέβη..
και τότε χαμογέλασα!!!




2 σχόλια:

  1. εγω καταλαβα πως συνεβη...
    ε αφου ειναι ευτυχια κλεισμενη σε φωτογραφια...
    τι αλλο θες για να καταλαβεις...;

    νεραιδενια σου φιλια!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Λογικότατο!!
    Φαντάζομαι πως σου συμβαίνει πολύ συχνα...

    Απλά μερικές φορές σε παίρνει απο κάτω,
    και αργείς να καταλαβεις, πως η ευτυχία κρύβεται
    σε μικρές υπέροχες στιγμές..

    Τα φιλια μου κοριτσάκι μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παραμυθάκια