Λιακάδα

Δέχτηκε ένα υπέροχο ξύπνημα σήμερα το πρωί..
Η μέρα ξεκίνησε με χαμόγελα, όπως κάθε πρωί άλλωστε, αλλά σήμερα ήταν αλλιώς..
Τεντώθηκε και καλημέρισε το μωρό της.
Ετοιμάστηκε για δουλεία, με μια υποψία χαμόγελου στο πρόσωπό της..
Μέσα από τα κλειστά πατζούρια του σπιτιού, θα ορκιζόταν πως έξω έχει λιακάδα..
Βγαίνει από το σπίτι και βλέπει συννεφιά..
Χαμογελάει..
Ε και;; μονολογεί..
¨Πάνω από το σύννεφα θα έχει ήλιο..
Εκεί θα αράξω σήμερα¨

Στη διαδρομή για τη δουλειά σιγοτραγουδούσε..
Το player είχε στραβωμένη διάθεση και έπαιζε λυπημένα τραγούδια..
Ίσως να έφταιγε η διάθεση της, τη στιγμή που «εγραφε» το cd την περασμένη Παρασκευή,
αλλά σήμερα δεν είχε σκοπό να ακούσει τέτοια τραγούδια..

Άλλαξε δισκάκι, και επέλεξε κάτι πιο δυνατό..
Άρχισε να χτυπά ρυθμικά το ταμπλό με τα δάχτυλά της ,
την ώρα που ο οδηγός του διπλανού αυτοκίνητου είχε
όρεξη για πρωινές γνωριμίες.
Δεν τον στραβοκοίταξε..
Αντιθέτως του χαμογέλασε και ξεκίνησε με το σήμα του τροχονόμου..

Τον συμπαθεί πολύ αυτόν τον τροχονόμο..
Κάθε πρωί κάνει τα ίδια πράγματα αλλά μάλλον γουστάρει πολύ τη δουλειά του..
Οι κινήσεις του μοιάζουν με καλοδουλεμένη χορογραφία..
Χαμογελά και σ’ αυτόν!!!

Φτάνει στη δουλειά, ακούγοντας το αγαπημένο της τραγούδι.
Μπαίνει στο γραφείο, φτιάχνει καφεδάκι(θειο δώρο) και ανοίγει το pc.
Η πρώτη τζουρίτσα της χαϊδεύει απαλά τον ουρανίσκο,
δίνοντας γεύση στο πρωινό της..

Διαβάζει κάτι και η πρώτη σκέψη που της περνάει από το μυαλό,
την κάνει να πιστέψει πως είναι ακόμα εκείνο το καλό παιδί που ήξερε..

Ίσως να φταίει το πρωινό χάδι, ίσως ο τροχονόμος, ίσως το αγαπημένο της τραγούδι,
αλλά το σίγουρο είναι πως πέρα από τις αφορμές εκείνη συνεχίζει να είναι το καλό παιδί που πάντα ήξερε.
Κανείς τελικά δεν είχε καταφέρει να τη φθείρει, να την (μετ)αλλάξει..
Κανείς και τίποτα.

Χαμογέλασε, ήπιε μια δευτερη γουλιά από τον καφέ της και γύρισε στη δουλειά..

Μπορεί τα άσχημα όνειρα να παραμονεύουν, το ίδιο και οι μπόρες,
αλλά πάνω από τα σύννεφα έχει λιακάδα!!!!
Εκεί θα αράξει (από) σήμερα!!!!