''Μέσα στην ψυχή μου επρόβαλες και το'ξερα πως θα'λθεις.Και σε περίμενα.
Σε περίμενα όπως η γη το χειμώνα παγωμένη κι έρημη πονεί και περιμένει.
Είσαι Συ η άνοιξη κι έρχεσαι και προχωρείς αγάλια,αγάλια,μέσα στην ψυχή μου.
Στο διάβα Σου ανοίγονται κι ανθούν κι ευωδιάζουν οι σκέψεις μου.
Κάτω από τα πόδια Σου φυτρώνει και χαμογελά το χρώμα της ελπίδας.
Η αναπνοή Σου θερμή και παρηγορήτραδιαβαίνει απάνω από την ψυχή μου
και ξυπνούν από τη νάρκη των ανέρωτων χειμώνων τα όνειρά μου
και Σε βλέπουν χωρίς εκπληξη και Σου χαμογελούν.Το'ξεραν πως θα'λθεις.
Κάποια πουλιά ανοίγουν μέσα μου τα μάτια των και ξετινάσσουν τα φτερά.
Κι Εσύ χαμογελάς και προχωρείς αγάλια,αγάλια,βασίλισσα μέσα στην ψυχή μου.
Αγάλια ,αγάλια προχωρείς μέσα στην ψυχή μου με την περηφάνεια των ρόδων
και τον ίμερο των μεγάλων κκισσών και τη σιωπηλή επίκληση των ντροπαλών μενεξέδων.
Κι ένα φιλί απέραντο ανατριχιάζει κι απλώνεται και τρέμει στο κορμί μου.
Το νιώθω-είσαι η Άνοιξη Εσύ ,ω Εκλεχτή και ω Ευλογημένη,και ειμαι εγώ η γη,
η μεγάλη και ακόλαστη μητέρα-που ανοίγει τις λαγόνες της και περιμένει.
Κάποια προσευχή πέφτει από τα χείλη μου και πλέκεται αγάλια,αγάλια στα μαλλιά της.
Αναλύομαι όλος σα προσευχή και σ'έκσταση και τα χείλη χλωμιάζουν από τους ύμνους.
"Είναι θρησκεία ο,τι νοιώθω για Σένα και μ'ερχεται απάνω στα ψηλά βουνά
που κουβεντιάζουν μυστικά με τον ουρανό,ν'ανεβαίνω κάθε πρωί
την ώρα που το ξημέρωμα ωσάν αγάπη ροδίζει τις κορφές-
ν'ανεβαίνω και να γονατίζω και να Σ'επικαλούμαι''.
Ω,Εκλεχτή μου!Αν αποθάνω,θ'αποθάνω μια νύχτα τα μεσάνυχτα,
μέσα στη αγκαλιά Σου απο την αγάπη κι από τον φόβο!
Μην κλαις.Μην κλαις...Το κρασί της αγάπης εμέθυσε την ψυχή μου.
Ω,μην κλεις τα μάτια Σου όταν σε φιλώ.Θέλω να ιδώ τί λένε οι άγγελοι
την ώρα που κατεβάζεις τα βλέφαρα φορτωμένα από φιλιά
και πως ναυαγούν και σπούνε τα καράβια στην τρικυμία την άγρια
που σηκώνει στα μάτια Σου η καταιγίδα των επιθυμιών μου.
Ω,Πολυαγαπημένη!Μην κλαις...
Η αγάπη μου είναι άγρια και έκφυλη μα είναι αιώνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παραμυθάκια