Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις...


Mάσκες και Άρωμα λοιπόν…
Οι Μάσκες είναι ένα από τα συγκροτήματα που συμπαθώ πολύ, και το Άρωμα , πέρα από ένα τέλειο τραγούδι είναι και ο τίτλος ενός βιβλίου που λατρεύω..
Για το άρωμα γενικά ίσως τα πούμε κάποια άλλη στιγμή..
Σήμερα θα μιλήσουμε για τις άλλες μάσκες..
Για εκείνες που ο κάθε άνθρωπος έχει, και είτε θέλει να το παραδεχτεί είτε όχι, τις χρησιμοποιεί καθημερινά....
Άλλωστε το λέει και το τραγουδάκι..
«Φανέρωσε μου τη μάσκα που κρύβεις, κάτω από τη μάσκα που φοράς»
Μάσκες είμαστε.. Τίποτε άλλο. Είμαστε τόσες μάσκες, που πολλές φορές χάνουμε την ταυτότητά μας .
Βάζουμε, βγάζουμε, βγάζουμε, βάζουμε και τελειωμό δεν έχουν.. Και δυστυχώς όταν και αν καταφέρουμε να τις βγάλουμε όλες, τότε σίγουρα κάτι έχει αφήσει κάθε μια από αυτές στο πρόσωπο και την ψυχή μας..
Όταν είμαστε παιδιά, το θεωρούσαμε παιχνίδι.. Βάζαμε ένα πλεχτό από φύλλα μηλιάς στεφάνι στο κεφάλι μας και το παίζαμε βασιλιάδες.. Κάνεις δεν μπορούσε να μας πείσει για το αντίθετο. Το παίζαμε βασιλιάδες, και είχαμε την απαίτηση οι άλλοι να μας συμπεριφέρονται αναλόγως.. Τότε βέβαια όλα ήταν αθώα.. Τώρα είναι αλλιώς…
Η μάσκα μας επιλέγεται με κριτήριο αυτόν που έχουμε απέναντί μας και με τι μας επιβάλουν οι περιστάσεις..
Το πρωί στη δουλειά φοράμε τη μάσκα του κάλου επαγγελματία, το απόγευμα στο σπίτι τη μάσκα του κάλου γονιού-φίλου-συντρόφου-παιδιού, το βράδυ στο κρεβάτι εκείνη του καλού ερωτικού συντρόφου και στη βόλτα εκείνη της υπέροχής και άνετης τύπισσας ή τύπου ανάλογα, που τα ξέρει όλα και δεν έχει ανάγκη κανέναν....
Πότε πραγματικά μένουμε χωρίς μάσκα;; Έμεινε χρόνος για να μείνουμε χωρίς μια από αυτές στα πρόσωπά μας;; Ελάχιστος! Για αυτό σημασία έχει να σε αγαπάς με όλες τις μάσκες σου.. Να είναι κοντά στον Εαυτό σου και να μην ντρέπεσαι για αυτά που κάνεις όταν τις φοράς..
Πολλές φορές κρύβοντας το Εγώ πίσω από τη μάσκα που φοράμε, γλιτώνουμε από τις ενοχές που δημιουργούν οι «πράξεις» της μάσκας μας..
Όταν οδηγούμε με το αυτοκίνητο μας και μας «χώνεται» απροειδοποίητα ο παππούς, μας είναι πολύ εύκολο να τον βρίσουμε ή ακόμα και να συμπληρώσουμε τη βρισιά με χειρονομία... Αυτό είναι κάτι που υπό άλλες συνθήκες δεν θα κάναμε.. (τουλάχιστον όχι εγώ).
Η μάσκα του «οδηγού» όμως μας το επιτρέπει και μας απενοχοποιεί.
Μάσκες είμαστε!!
Διαλέγουμε ποιο ρόλο θέλουμε ή πρέπει να παίξουμε κα τον παίζουμε…Όσο πιο πειστικά, τόσο το καλύτερο.. Αν δεν το κάνουμε, τότε απλά ερχόμαστε μούρη με μούρη με τις επιπτώσεις και ή τις αντιμετωπίζουμε ή το βουλώνουμε και πάμε να φορέσουμε τη μάσκα που μας έχουν επιβάλει τα πρέπει της εποχής..
Όλα είναι μάσκες, ρόλοι και επιλογές..
Ακόμα και εδώ, στη blogoσφαιρα…κρυβόμαστε πίσω από τη μάσκα του ξωτικού ή όποιου άλλου, και βγάζουμε τα εσώψυχα μας. Αυτά που δεν θέλουμε να μοιραστούμε με κανένας που να μας «ξέρει». Μπορεί όχι όλοι, αλλά πολλοί από εμάς το κάνουν..
Μη μου στραβομουτσουνιάζετε.. Δεν είναι κακό.. Μια χαρά είναι. Και εγώ άλλωστε αυτό κάνω.. Συνειδητά..
Κάποτε βρήκα τον «απόλυτο φίλο» για να πω όλα εκείνα που δεν ήθελα να μοιραστώ με κανέναν άλλο αλλά…πάει.. Έριξε ( ή του έπεσε, δεν ξέρω ακριβώς) και εκείνος τη μάσκα του και είδα το πραγματικό του πρόσωπο.
Και έτσι ο δρόμος με έριξε στη παραμυθούπολη, με τη μορφή του ξωτικού για μάσκα, να γράφω όσα δεν θέλω να πω!!
Άσχετα με το ποιες και πόσες μάσκες επιλέγει ο καθένας, το μόνο σίγουρο είναι πως απαιτείται προσοχή.. Δεν φτάνει μόνο να τις φοράς, πρέπει να τις υποστηρίζεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Πρέπει η παράσταση να είναι άξια χειροκροτήματος.
Οι μάσκες κάποια στιγμή πέφτουν...Και τότε φαίνεται κάτι άλλο από αυτό που δείχναμε τόσο καιρό!!...Και οι συνέπειες ποικίλουν!! Τότε είναι η στιγμή που πρέπει να δώσεις ρεσιτάλ ερμηνείας.. Η το παραδέχεσαι αντρίκια (με την αντίστοιχη μάσκα πάντα) ή επιλέγεις να συνεχίζεις να παίζεις το ρόλο σου με το ρίσκο να εισπράξεις γιουχάισμα, αντί για χειροκρότημα.. Επιλογές!!
Αυτά προς το παρόν.Ξαναβάζω τη μάσκα της καλής υπαλλήλου, και γυρνάω στη δουλειά..Το boss βλέπετε έχει μονίμως φορεμένη εκείνη του «κακού βεζίρη»!!

2 σχόλια:

  1. Πολύ πρόσφατα έπεσε η μάσκα από ένα "φιλικό΄" πρόσωπο..
    Τελικά ασχήμια υπάρχει κάτω από τις μάσκες..
    Θα σου αφιερώσω ένα αγαπημένο κομμάτι που κολλάει στην περίσταση.. Του Γιάννη Χαρούλη

    Mάσκα δεν έχω να γυρνώ
    στο καρναβάλι ετούτο
    μόνο μια απόχη να τρυγώ
    της θάλασσας την πονηριά
    και της σιωπής τον πλούτο

    Bάρα καλή, βάρα γερή,
    μια τουφεκιά ζαχαρωτή
    κι άσε να νοιώσει η γαλαρία
    του χαρτοπόλεμου τη βία

    Σκουπίδι η σκέψη την πετώ,
    τη λογική απαρνιέμαι
    μ’ ένα σαράκι αρμένικο
    για δρόμους που δε θέλησα
    στις χαραυγές ξεχνιέμαι

    Bάστα το νου, βάστα το νου
    να μην γκρινιάξει του καιρού
    πού ‘φτιαξε με τον πόνο κλίκα
    και τσιγκουνεύεται στη γλύκα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σε ευχαριστώ Jacki μου..
    Ολοκληρο τραγουδάκι για μενα;;;
    Να΄σαι πάντα καλά και ευχομαι ποτε να μη συναντήσεις μια τέτοια μάσκα στη ζωή σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Παραμυθάκια